Een spreekbeurt over de cavia
Ik houd mijn spreekbeurt over de Cavia
omdat ik er zelf een ben.
Ik reis per Battlestar Batavia
op zoek naar alles wat ik nog niet ken.
Ik waan me liever in het land van de malaria
en leeg mijn hoofd als het ware per hazenslaap onder een acacia
dan dat ik werkelijk jaag naar mijn kadaver.
Ja, dan dat ik werkelijk jaag, mijn kadaver achterna.
Van heel de schaar in mijn gedachten dwalende mammalia
ben ik de paria: even onwelkom in om het even welke cafetaria.
Van heel de schaar die mijn beklagenswaardige gedachten dagelijks laaft
ben ik de allerlaagste, op één na: de cavia,
van mijzelf een vleesgeworden avatar.
(Een avatar is altijd al vleesgeworden ja,
voorwaar dus zeker in de gedaante van een cavia)
Bij gebrek aan tastbare realia
(ook dat is vast weer pleonastisch ja)
chat ik liever met de duizend rondkruipende muizen in mijn bed
dan dat ik me in het echt verschuilen ga
in wat mij, de kat van huis zo ver, te wachten staat:
Van wat dan ook niet eens de marginalia.
Jelmer Jellema
Ugchelen, april 2009
© Jelmer Jellema
Genomineerd en met eervolle vermelding gepubliceerd in de poëziewedstrijd van de vereniging Taalpodium.
Ontvang nieuwe gedichten en nieuws in uw mailbox: word lid van de nieuwsbrief.