Een spreekbeurt over de cavia

Ik houd mijn spreekbeurt over de Cavia

omdat ik er zelf een ben.

Ik reis per Battlestar Batavia

op zoek naar alles wat ik nog niet ken.

Ik waan me liever in het land van de malaria

en leeg mijn hoofd als het ware per hazenslaap onder een acacia

dan dat ik werkelijk jaag naar mijn kadaver.

Ja, dan dat ik werkelijk jaag, mijn kadaver achterna.

Van heel de schaar in mijn gedachten dwalende mammalia

ben ik de paria: even onwelkom in om het even welke cafetaria.

Van heel de schaar die mijn beklagenswaardige gedachten dagelijks laaft

ben ik de allerlaagste, op één na: de cavia,

van mijzelf een vleesgeworden avatar.

(Een avatar is altijd al vleesgeworden ja,

voorwaar dus zeker in de gedaante van een cavia)

Bij gebrek aan tastbare realia

(ook dat is vast weer pleonastisch ja)

chat ik liever met de duizend rondkruipende muizen in mijn bed

dan dat ik me in het echt verschuilen ga

in wat mij, de kat van huis zo ver, te wachten staat:

Van wat dan ook niet eens de marginalia.

Jelmer Jellema

Ugchelen, april 2009

© Jelmer Jellema

Genomineerd en met eervolle vermelding gepubliceerd in de poëziewedstrijd van de vereniging Taalpodium.

Ontvang nieuwe gedichten en nieuws in uw mailbox: word lid van de nieuwsbrief.